Przejdź do głównej zawartości

E jak Emigracja


  Myślimy o niej odkąd świat dopadła pandemia COVID-19. Poza koronawirusem i niekończącym się lockdownem, który wykańcza wiele działalności zarobkowych, powodem dla którego myślimy o emigracji jest pojawienie się na świecie naszej córeczki. Od tego momentu zaczęliśmy myśleć o przyszłości. O tej prawdziwej przyszłości. Ba! Nawet o emeryturze! Chcieliśmy po prostu czegoś więcej dla niej, dla naszej małej rodzinki. Kiedy byliśmy we dwoje niewiele o niej myśleliśmy. To brzmiało zbyt poważnie. Przecież były ważniejsze, przyjemniejsze i dużo łatwiejsze aspekty życia. Była teraźniejszość - słowo wówczas najważniejsze. Jedyną przyszłością, o której myśleliśmy we dwoje był kolejny wyjazd – słoneczne wakacje czy weekendowy wypad w góry. Już sam fakt, że wzięliśmy ślub po wielu latach związku i kupiliśmy mieszkanie było dla nas szczytem dorosłości i myślenia o przyszłości. Pojawienie się na świecie dziecka zmienia wszystko. Zmienia teraźniejszość i myślenie o przyszłości. Emigracja wydawać się mogła jednym z ciekawszych i praktyczniejszych sposobów na życie. 
 
Myślami byłam już w wielu krajach. Nocami czytałam o tym  jak się żyje w Szkocji, Finlandii czy Irlandii Południowej. Szkocja raczej odpada, brexit pokrzyżował plany, szkoda bo kraj piękny, mamy tam nawet kilku znajomych. Najbliżej mi było do Irlandii Południowej, i nie tylko dlatego, że na wybrzeżu rosną palmy. Ale fakt – klimat jest dużo przyjemniejszy niż w Irlandii Północnej. Finlandia uznana kilka lat temu za najszczęśliwszy kraj na świecie, również mnie do siebie przekonała. To państwo stabilne i bezpieczne, niski stopień korupcji i wysoki stopień wolności, chociaż klimat bardzo mroźny. Ale my nawet to lubimy. Mój mąż zimą pływa w zimnej wodzie, ja mam chwilową przerwę ale też wiem co to znaczy rozebrać się zimą do rosołu i wejść do lodowatego zbiornika wodnego na kilka minut. Celowo unikam tu używania pewnego słowa na m. Każdy kto zna obecne trendy w świecie memów, wie dlaczego. Ale wracając do Finlandii. Tam mogłoby być dobrze. Na wakacje wyjeżdżalibyśmy wygrzać się gdzieś do Hiszpanii czy może nawet na Dominikanę. 

Także emigracja w mojej głowie zatoczyła szerokie kręgi, zahaczając nawet o wakacje. Czy pisany nam będzie emigracyjny scenariusz i gdzie jeszcze wylądujemy – nie tylko oczami mojej wyobraźni – to się jeszcze okaże. Ale jedno jest pewne - przyszłość stała się ważna. Dlatego emigracja to moje słowo na e. Chociaż zastanawiałam się także nad emolientem. Ale to można wygooglować.

M.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nowa JA?

  Samolubnie wykorzystywać słowo na j dla siebie? Tylko dla siebie? Dlaczego nie! Zostałaś mamą, mamą na pełny etat. Ale czy „po godzinach” też nią jesteś? Jasne! Będziesz nią już zawsze. A więc inaczej – czy nadal jesteś tancerką, piszesz wiersze, a może malujesz obrazy? Czy nadal biegasz, ćwiczysz jogę czy czytasz nową książkę z psychologii kryminalnej, którą zawsze się interesowałaś? Czy w tych krótkich wolnych chwilach masz czas na samą siebie?  Zdarza się, że tak. Poza tym, że kiedy tylko mogę – śpię albo po prostu idę do łazienki – to jak już załatwię podstawowe potrzeby fizjologiczne i trochę odeśpię zarwaną noc – próbuję i sprawdzam czy jestem sobą sprzed ciąży. Czy chcę wracać do tego co lubiłam robić czy wolę odkrywać nowe. Czy każde nowe będzie związane z macierzyństwem?  Tego nie wiem, ale fotografia niemowlęca czy projektowanie gadżetów dla matek karmiących – brzmią całkiem nieźle. Ważne, żeby odnaleźć w tym radość, swoją radość i swoją cząstkę – na nowo, alb...

Apetyczne zachcianki

Jak to było ze mną? Zaraz się dowiecie. Jestem M. Moim słowem na A jest APETYT. Przed ciążą, w ciąży, po ciąży, i wciąż "ciąży" 🙉🙈🙊 Nigdy nie narzekałam na jego brak. Uwielbiałam jeść. Zwłaszcza latem, zwłaszcza na wakacjach, zwłaszcza w krajach śródziemnomorskich. Owoce morza, ryby - wiadomo, ale te pomidory i owoce dojrzewające w południowych promieniach słońca. A oliwki, oliwa, sery? Niebo w gębie, rozkosz dla podniebienia, uczta dla zmysłów! Najbardziej urzekają mnie w ich potrawach nieskomplikowane smaki  i oczywiste połączenia. Prosto, smacznie, idealnie!  Zastanawiam się czy gdybym pierwsze miesiące ciąży spędziła w jednym z tych krajów miałabym ten swój nieposkromiony apetyt. Pewnie poranne, południowe, popołudniowe  i wieczorne mdłości byłby nieco bardziej znośne. Niestety tego się już nie dowiem. Początki ciąży spędziłam w szaroburej, ponurej atmosferze zimy  i nieśmiałych początków wiosny.  A w naszym kraju niestety był to początek koronawiru...